Μοιραστείτε:

Οι ζέστες σφίξανε. Το καλοκαίρι μπήκε για τα καλά και παρόλο που το κύμα των εκδρομέων –όσων έμειναν να έχουν αυτή τη δυνατότητα- δεν έχει ακουμπήσει ακόμα το νησί, οι παραλίες του αρχίζουν και γεμίζουν. Ίσως πια να είναι και η μόνη δωρεάν διέξοδος που έχει απομείνει στον νεοέλληνα, εκτός κι αν το βαλάντιό του αντέχει για μία οργανωμένη παραλία με όλες τις σχετικές ιδιωτικές παροχές και ανέσεις.

Για τους υπόλοιπους φτάνει και περισσεύει μια παραλία συνδεμένη με γλυκό νερό για ξέπλυμα, ένα καλαθάκι απορριμμάτων και μια καμπίνα-αποδυτήριο, για να αλλάξει σαν άνθρωπος και να μην τον μπουζουριάσουν για προσβολή δημοσίας αιδούς. Υπάρχουν άραγε αυτές οι διευκολύνσεις τουλάχιστον στις παραλίες που βρίσκονται πάνω στον παραλιακό οδικό άξονα του νησιού μας; Ως επί το πλείστον θα λέγαμε ότι υπάρχουν, παρά το γεγονός κάποιων εξαιρέσεων, που δε βρίσκονται και πολύ μακριά από το κέντρο της πόλης.

Advertisements

Μοιραστείτε:

Περίμενα να τελειώσει η εκλογική διαδικασία ανάμεσα στις δύο Κυριακές που μεσολάβησαν απλά και μόνο για να διαπιστώσω αν οι θεατρινίστικες ατάκες που έπεσαν σχετικά με την ψήφο του λαού θα ήταν ίδιες και μετά να πιάσω χαρτί και μολύβι. Και πράγματι, δεν άλλαξαν καθόλου, παρά το γεγονός ότι την πρώτη Κυριακή είχαμε και τις ευρωεκλογές σε σχέση με τη δεύτερη που αφορούσε μόνο την εκλογή δημάρχων και περιφερειαρχών ανάμεσα σε δύο πλέον επικρατέστερους κατά περίπτωση μονομάχους.
«Ο λαός αποφάσισε», «ο λαός έδωσε ρητή εντολή», «σαφέστατο το μήνυμα του λαού» ήταν μερικές μόνο από αυτές. Δεν θα ρωτήσω, τους κατά τα άλλα ευφυέστατους δημιουργούς αυτών των τσιτάτων, ποιο είναι το «μήνυμα», η «απόφαση», η «ρητή εντολή» του λαού που εγώ δεν βλέπω, αλλά θα τους αφιερώσω, έτσι, σαν απάντηση το επίγραμμα του Διονύσιου Σολωμού «προς Επτανήσιους» που δεν αφορούσε φυσικά μόνο τους Επτανήσιους αλλά όλο τον ελληνικό λαό, εδώ και διακόσια χρόνια τώρα: «Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ κι ηγαπημένε / Πάντοτ’ ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε».

Μοιραστείτε:

Ας ξεκινήσουμε σήμερα με λίγη σημειολογία. Και η παρακάτω μικρή ιστορία που θα σας διηγηθώ αποδεικνύει περίτρανα το ρόλο των λέξεων που καμιά φορά αντιστρέφουν εκείνον τον κανόνα του «μία εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις» και τον μετατρέπουν σε «μία λέξη ισούται με χίλιες σκέψεις».

Παραμονή των δημοτικών εκλογών συναντώ το Γιωργάκη (που μπορεί να λεγόταν και Κωστάκης και Θανασάκης και Σίμωνας ή ό,τι άλλο προτιμάτε). Αναψοκοκκινισμένος, κάθιδρος, φουρκισμένος, διψασμένος να βαστά μία σακούλα φακέλους με ονοματεπώνυμο παραλήπτη και αποστολέα σε κοινή θέα. Παρόλο όμως που η θέα των ονομάτων ήταν κοινή, δεν μπόρεσα να διαβάσω αφού και η δική μου πρεσβυωπία δεν το επέτρεπε αφενός και αφετέρου ο παλιός μου μαθητής προσφέρθηκε από μόνος του να μου εξηγήσει περί τίνος επρόκειτο.

«Είναι του δημογέροντα, δάσκαλε».
Άφωνος εγώ, ούτε καν πρόλαβα να αναρωτηθώ «ποιανού δημογέροντα», αφού προσφέρθηκε ο Γιωργάκης να μου εξηγήσει:
«Του Τάδε, μωρέ δάσκαλε, είναι! Δεν ξέρεις πως τον αποκαλούν δημογέροντα;»

Ας αφήσουμε λοιπόν τώρα τον Γιωργάκη στη φούρια του να μοιράζει τα «καλούδια» του «δημογέροντα» στους ψηφοφόρους του κι ας θυμηθούμε τι ήταν οι δημογέροντες. Οι δημογέροντες ήταν οι κοινοτικοί άρχοντες στον ελλαδικό χώρο, επικεφαλής κατά τα χρόνια της τουρκοκρατίας, αλλά και της Επανάστασης του 1821 μέχρι το 1833, όπου και αντικαταστάθηκαν, επί Όθωνα, από τα μέλη του δημοτικού συμβουλίου.

Ο ρόλος και το καθήκον τους ήταν να μαζεύουν τους φόρους του χωριού τους και να καθορίζουν την αναλογία που έπρεπε να πληρώσει το χωριό. Επιπλέον είχαν και ένα είδος δικαστικής εξουσίας, αφού έλυναν τις διαφορές των συγχωριανών τους μαζί με το Δεσπότη της περιοχής. Σίγουρα θα είχαν και πολλά άλλα… «καθήκοντα», αλλά και «προνόμια» παρμένα με το έτσι θέλω ή εκχωρημένα από την τότε εξουσία «τιμής ένεκεν» για τις «εξαίρετες» προς αυτήν «υπηρεσίες» τους. Βλέπετε, οι κοινοτικοί θεσμοί τότε ήταν άγραφοι και ο καθένας τούς ερμήνευε και τους μεταμόρφωνε κατά πώς ήθελε.

Μοιραστείτε:

Δεν εξηγείται αλλιώς, αφού η μια πλευρά της οδού Δημογεροντίας έχει μετατραπεί σε μόνιμο parking αυτοκινήτων, τα οποία παρακωλύουν τη λειτουργία των επιχειρήσεων (6 στον αριθμό) που έχουν την ατυχία να έχουν στην πρόσοψή τους ένα υποτυπώδες πεζοδρόμιο 50 εκατοστών (μιας πλάκας και ενός τρίτου δηλαδή), το οποίο στις δύο του άκρες είναι φραγμένο καταλήγοντας σε τοίχους.

Παρά τις ευγενικές παραινέσεις των επιχειρηματιών προς τους οδηγούς, αλλά και τις αιτήσεις προς τις αρμόδιες δημοτικές υπηρεσίες, η κατάσταση δεν λέει να αλλάξει μιας και κανείς τους προφανώς δεν νοιάζεται.

Φυσικά, όταν κι αυτή η οδός, ερημώσει επιχειρηματικά, πιθανώς μελάνι θα στάξει και κροκοδείλια δάκρυα θα περιλούσουν  τοποθετήσεις πολιτικών που για μια ακόμη φορά θα αναζητούν γιατί αυτός ο τόπος οδηγείται στην ερημοποίηση.

Ίσως να κάνουμε και κανένα συνέδριο για τον τουρισμό. Ίσως για μια ακόμη φορά να βρούμε ότι φταίνε οι τεμπέληδες νέοι που δεν θέλουν να επιχειρήσουν και να εργαστούν στον τόπο τους. Ίσως για μια ακόμη φορά να αναθεματίσουμε τα πλοία και τα αεροπλάνα που δεν θέλουν να φέρνουν τον κόσμο να δει τι ωραία, φιλική και προσβάσιμη είναι η πόλη μας. Το μόνο σίγουρο, είναι πως δεν θα φταίει η αδιαφορία μας και πάνω απ’ όλα η «βολή» μας.

ΥΓ: Εδώ και δύο μέρες προσπαθώ να βρω τρόπο να βάλω μέσα στο γραφείο έναν ογκώδη server, ο οποίος θα αποτελέσει βάση για την ανάπτυξη καινοτόμων εφαρμογών για τον τόπο μας. Την ίδια στιγμή κάποιος άλλος που έχει φράξει την πρόσβαση του γραφείου στο δρόμο, κουνάει πάνω κάτω με το δάχτυλό του τη σελίδα του facebook, πίνοντας καφεδάκι με θέα το λιμάνι. Προφανώς το δεύτερο είναι το πλέον σημαντικό.

Φιλικά,

Πέτρος Κυλαδίτης

http://www.bithub.gr/

Μοιραστείτε:

Πληγή για το νησί μας το κυκλοφοριακό πρόβλημα που σήμερα επωμίζεται ο δημότης και όποιος άλλος βρίσκεται στον τόπο μας, είτε κινείται με τροχοφόρο είτε πεζός στους δρόμους ή στα πεζοδρόμια της πόλης και των αστικών περιοχών Βροντάδου, Θυμιανών, Αγίας Ερμιόνης, Καρφά. Αν υπήρχαν σύγχρονες πληγές παρόμοιες με τις δέκα που χτύπησαν την Αίγυπτο πριν τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια, το κυκλοφοριακό θα αποτελούσε μια απ’ αυτές, αφού το μεγάλο θύμα ήταν και είναι ο λαός και μόνο αυτός.

Στις αστικές μας περιοχές κυκλοφοριακό σημαίνει άνετη, καλύτερη κυκλοφορία πεζών, οχημάτων και “ηπιότερων μέσων”, όπως το μοτοποδήλατο ή το ποδήλατο, έτσι που να  μη δημιουργείται κυκλοφοριακό χάος. Συγχρόνως όμως σημαίνει εξασφάλιση χώρων στάθμευσης που θα εξυπηρετούν τον εποχούμενο δημότη και δε θα απέχουν τεράστιες αποστάσεις από το κέντρο, ούτως ώστε να είναι ικανός να φτάσει σ’ αυτούς με τα ψώνια του ή να βαδίσει εφόσον το επιτρέπουν μια σειρά παραγόντων (χρονικά περιθώρια, καιρικές συνθήκες, υγεία, ηλικία κ.λπ.).

Ας μην ξεχνάμε ότι πρόσβαση στην πόλη γίνεται πρώτιστα για ανάγκες που έχουν σχέση με την εργασία, την Υγεία, την εξυπηρέτηση σε δημόσιες και δημοτικές υπηρεσίες, την αγορά και ακολουθούν οι ανάγκες διασκέδασης και ψυχαγωγίας. Αυτό σημαίνει ότι η απόσταση που μπορεί να αφήσει κάθε πολίτης το όχημά του προκειμένου να εξυπηρετηθεί, δεν μπορεί πάντα να βρίσκεται τόσο μακριά όσο αυτή τη στιγμή βρίσκονται οι ελεύθεροι δημοτικοί χώροι στάθμευσης, έστω κι αν συνδέονται για ορισμένες ώρες μόνο, λεωφορειακά με το κέντρο της πόλης.

Γι’ αυτούς που θα αντιτείνουν ότι υπάρχουν ελεγχόμενοι χώροι, στους  οποίους μπορεί καθένας να σταθμεύσει, ας τους θυμίσουμε ότι στους χαλεπούς  καιρούς που ζούμε ένας εργάτης, ένας εμποροϋπάλληλος, μία τετραμελής λαϊκή οικογένεια, ένας οικονομικά ανήμπορος, δεν είναι εύκολο να αντιμετωπίσει ούτε το αντίτιμο των χώρων ελεγχόμενης στάθμευσης ούτε το εισιτήριο και τον προγραμματισμό δρομολογίων του λεωφορείου από και προς τους χώρους ελεύθερης στάθμευσης.

Μοιραστείτε:

Μόνο πολύπαθο θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς το χώρο αναψυχής «Πετροκάραβο» στην περιοχή στο Γούβι του Βροντάδου, αφού τα όσα έχει υποστεί από τότε που διαμορφώθηκε σαν χώρος αναψυχής και περιπάτου δεν είναι και λίγα. Το κακό βέβαια είναι ότι όσα παθαίνει αυτός ο χώρος, από την αμέλεια όσων έχουν την ευθύνη της αποκατάστασης ή συντήρησής του σε μία ανεκτή κατάσταση, έχουν αντίκτυπο πάνω σε όσους θέλουν να το χαρούν είτε για περπάτημα είτε για χαλάρωση και ηρεμία από όσα τριβελίζουν το σώμα και το πνεύμα τους.

Οι τελευταίες βροχές έφεραν στο νου μου έναν καθηγητή, που όταν τον ρωτούσαμε – μαθητές τότε του γυμνασίου- πώς τα πήγαμε σε κάποιο διαγώνισμα, μας απαντούσε με το αμίμητο «η νεκροψία θα δείξει», εννοώντας τη διόρθωση και βαθμολογία των γραπτών. Και στους περιφερειακούς πεζόδρομους του Πετροκάραβου «νεκροψία» είναι η βροχή, που όποτε πέφτει, τα γεμίζει νερό και αποκαλύπτει τις κατασκευαστικές τους ατέλειες.

Και άντε τώρα εσύ να περπατήσεις, αφού Χριστός δεν είσαι που βάδισε πάνω στο νερό. Θα υπήρχε βέβαια η εύκολη λύση να μην περπατάς εκεί για όσες μέρες το νερό επιμένει να λιμνάζει και είναι πολλές αυτές μέσα στο χειμώνα και την άνοιξη. Όμως η δύσκολη, αλλά σωστή, λύση που αφορά τη δημοτική αρχή, είναι να δώσει τις σωστές κλίσεις και να ανοίξει υδρορροές, ώστε να αποστραγγίζονται τα νερά. Δυστυχώς όμως δεν εφαρμόζεται, αφού υπάρχει το συνήθειο να ξεχνάμε το πρόβλημα όταν αυτό περάσει και να το  ξαναθυμόμαστε άμα ξαναπαρουσιαστεί. Έτσι περιμένει, όποιος επιθυμεί να περπατήσει, το φυσικό φαινόμενο της εξάτμισης να  κάνει το θαύμα του.

Από την άλλη ένα υπόσκαφο (τσιμεντένιο κτίσμα κάτω από τη στάθμη του εδάφους) κοντά στην υπάρχουσα πλατεία, που προοριζόταν, όπως λένε, για αναψυκτήριο, σήμερα χάσκει σαν ανοιχτός τάφος περιμένοντας πελάτη, αφού παρόλο που είναι περίκλειστο με σύρμα, δεν εγγυάται κανείς την αποτροπή πτώσης σ’ αυτό. Επειδή, εκτός των άλλων, δέχεται είτε με τον αέρα είτε με την αναισθησία ορισμένων, διάφορα σκουπίδια -μέχρι και μια μοκέτα έχει μέσα- γίνεται εστία μόλυνσης και για το διπλανό χώρο της παιδικής χαράς, που φιλοξενεί αθώα παιδιά.

Μοιραστείτε:

Χίος, 12-4-2019

ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΣΕ ΧΕΡΙΑ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, ΣΤΟ ΟΛΑ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ!

Παράσταση διαμαρτυρίας πραγματοποίησαν τα στελέχη της Λαϊκής Συσπείρωσης, Σταύρος Τάσσος, βουλευτής του ΚΚΕ και υποψήφιος Πειφερειάρχης Β. Αιγαίου, Σκούφαλος Μάρκος Δημοτικός Σύμβουλος και υποψήφιος Δήμαρχος Χίου, Αμπαζής Γιώργης και Φραγκούλης Κυλαδίτης, υποψήφιοι Σύμβουλοι στην Περιφέρεια και στο Δήμο αντίστοιχα, στην Alpha Bank με αφορμή το κατασχετήριο της μοναδικής κατοικίας του συμπολίτη μας Γιάννη Παληού, με αφορμή το δάνειο που αδυνατεί να αποπληρώσει λόγω των ληστρικών όρων που απαιτεί η τράπεζα και η εισπρακτική εταιρεία, SEPAL που το έχει αναλάβει.

Το νέο σχέδιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για τα λεγόμενα «κόκκινα δάνεια», που αντικαθιστά το νόμο Κατσέλη, είναι σχέδιο παράδοσης της πρώτης κατοικίας στα κοράκια του κεφαλαίου που χρόνια τώρα καιροφυλακτούν να αρπάξουν ό,τι απέμεινε στους δανειολήπτες. Σπίτι και αξιοπρέπεια.

Πρόκειται για ωμό εκβιασμό: Ή εντάσσεσαι στη ρύθμιση και πληρώνεις τις δόσεις που υπολογίζει μια ηλεκτρονική πλατφόρμα, ή αλλιώς, το σπίτι σου μπαίνει στον πλειστηριασμό.

Στο πρόσωπο του Γιάννη Παληού, βλέπουμε όλους τους συμπολίτες μας, που βρίσκονται σε αυτή τη θέση, του μισθοσυντήρητου ή μικροεπαγγελματία, που σε μια νύχτα η καπιταλιστική κρίση και οι πολιτικές των κυβερνήσεων τους  γκρέμισαν όλα τους τα όνειρα. Τα κάλπικα επιχειρήματα της κυβέρνησης και των τραπεζών περί «μπαταχτσήδων» ή «στρατηγικών κακοπληρωτών», στοχεύουν στο μεγάλο μέρος των υπερχρεωμένων λαϊκών νοικοκυριών και όχι στα δανεικά και αγύριστα του κεφαλαίου ούτε τις ίδιες τις τράπεζες , που με δικά μας λεφτά πληρώνουμε κάθε φορά.

Στην παράστασή μας εξηγήσαμε στα στελέχη της Τράπεζας, ότι δεν θα αφήσουμε να περάσει μια τέτοια πολιτική, που οδηγεί τους συμπολίτες μας στην απόγνωση. Τόσο μέσα στη Βουλή και στο Δημοτικό και Περιφερειακό συμβούλιο που συμμετέχουμε, αλλά κυρίως στο μαζικό κίνημα θα δώσουμε τη μάχη στο όνομα όλων αυτών που θίγονται, να μπλοκάρουμε τα σχέδια κυβέρνησης και Τραπεζών να αρπάξουν τα σπίτια του κόσμου.

Ήταν η αρχή! Συνεχίζουμε!.

Μοιραστείτε:

Με αφορμή την υπόθεση του επαγγελματία Γιάννη Ν. Παληού στη Χίο δημοσιοποιούμε ψήφισμα, που ήδη έχει ξεκινήσει να υπογράφεται. Προχωράμε σε αγώνα. Στήνουμε μπλόκο σε κυβέρνηση και τραπεζίτες

Το ψήφισμα το οποίο ακολουθεί, υπογράφεται και ηλεκτρονικά εδώ:

https://bit.ly/2UTuOao

«Στήνουμε μπλόκο στις απειλές και τις απόπειρες κατάσχεσης της περιουσίας των νοικοκυριών από τους τραπεζίτες!

         Με αφορμή την υπόθεση του συμπολίτη μας Γ. Παληού που είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας, όλοι εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο, υψώνουμε φωνή συμπαράστασης και αντίστασης για την προστασία από τις τραπεζικές κατασχέσεις. Σήμερα ο Γιάννης αύριο 100.000 άλλοι όπως προϋπολογίζονται οι πλειστηριασμοί για το επόμενο διάστημα!

         Καλούμε τους βιοτέχνες, τους εμπόρους, τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους φοιτητές, τη νεολαία, τους εργαζόμενους συνολικά, τους άνεργους, όσους είτε βρίσκονται είτε δεν βρίσκονται στην ίδια θέση σε κύμα συμπαράστασης και αλληλεγγύης!

         Το νέο σχέδιο της κυβέρνησης για τα λεγόμενα «κόκκινα δάνεια», που αντικαθιστά το νόμο Κατσέλη, είναι πιο αποτελεσματικό, αφού στοχεύει στο να υποχρεώσει τους δανειολήπτες να πληρώνουν το μεγαλύτερο δυνατό κομμάτι του εισοδήματός τους στις τράπεζες: Ή εντάσσεσαι στη ρύθμιση και πληρώνεις τις δόσεις που υπολογίζει μια ηλεκτρονική πλατφόρμα, ή αλλιώς, το σπίτι σου μπαίνει στον πλειστηριασμό.

         Ο Γ. Παληός δεν είναι μόνος! Είναι όλοι εμείς! Τα επιχειρήματα της κυβέρνησης και των τραπεζών περί «μπαταχτσήδων» ή «στρατηγικών κακοπληρωτών», στοχεύουν στο μεγάλο μέρος των υπερχρεωμένων λαϊκών νοικοκυριών. Οι απλοί άνθρωποι εξαναγκάστηκαν σε τραπεζικό δανεισμό για να καλύψουν υπαρκτές ανάγκες, αλλά «τσακίστηκαν» από την κρίση, την ανεργία, τα αντιλαϊκά μέτρα, τις μειώσεις μισθών και τη βαριά φοροληστεία.

         Οι πραγματικοί «μπαταχτσήδες», που είναι υπεύθυνοι για το μεγάλο όγκο «κόκκινων» δανείων και των χρεών προς το Δημόσιο μένουν στο απυρόβλητο και σε ευνοϊκό νομοθετικό πλαίσιο. 

         Δεν επιτρέπουμε με τη δαμόκλειο σπάθη του πλειστηριασμού, να μας απειλούν να λύσουμε εμείς το πρόβλημα που έχουν οι τράπεζες, που δανειοδοτούσαν αδιακρίτως την περίοδο πριν από την κρίση. 

         Ο αγώνας μας μπορεί να τους σταματήσει. Καλούμε σε σύσκεψη και συζήτηση στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου την Τετάρτη στις 19:00  σχεδίου δράσης ώστε να προστατευτεί ο συμπολίτης μας Γ. Παληός. Όλοι για να αποφασίσουμε το πρόγραμμα δράσης μας.

         Εδώ και τώρα δραστική μείωση των χρεών των λαϊκών οικογενειών προς τις τράπεζες με δυνατότητα αποπληρωμής:

• Κούρεµα των δανείων µας στο 50% και επαναδιαπραγμάτευση των όρων αποπληρωμής. Να κουρευτούν τα δάνειά µας µε βάση το ποσό που είχε φθάσει το κεφάλαιο την ηµέρα της τελευταία καταβληθείσας δόσης.
• Κανένας τόκος υπερηµερίας. Καµία κεφαλαιοποίηση µη καταβληθέντων τόκων.
• Απαγόρευσης πλειστηριασμού της πρώτης κατοικίας αντικειμενικής αξίας 250.000 ευρώ προσαυξημένης κατά 50.000 για κάθε παιδί, και δευτερεύουσας κατοικίας αντικειμενικής αξίας μέχρι 150.000 ευρώ.

«Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη»! Η κατοικία είναι δικαίωμα! Η πάλη όλων μας για ανακούφιση απ’ το βραχνά των χρεών, απέναντι στους πλειστηριασμούς, είναι υποχρέωση όλων.»

Μοιραστείτε:

 

      Αυτή η κατάσταση αφορά τα δικαιώματα όσων βρίσκονται σε αυτή τη θέση και όσων πρόκειται να βρεθούν.
Τα πολιτικά κόμματα (εκτός της Χρυσής Αυγής), οι βουλευτές του νησιού, τοπικοί άρχοντες όπως ο Αντιπεριφερειάρχης, ο Δήμαρχος, οι Δημοτικοί σύμβουλοι, ακόμα και υποψήφιοι του πρώτου και δευτέρου βαθμού Τοπικής Διοίκησης, το Επιμελητήριο Χίου, ο Εμπορικός Σύλλογος, πρέπει να πάρουν θέση!
Εκτός όλων των άλλων, εδώ κρίνονται όλοι. Να προστατέψουν όσους έχουν εκτεθεί με αυτή την πολιτική, όσοι βρίσκονται με τη θηλιά στο λαιμό από τα χρέη.
Σε άλλους πολιτική «εθελοντικής φορολογίας και δωράκια» και σε άλλους φοροληστεία και κατασχέσεις …
Από το «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», περάσαμε στους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς προκειμένου με συνοπτικές διαδικασίες να βγαίνουν τα ακίνητα στο «σφυρί». Με τη λογική να «κόψουν το λαιμό τους», απαιτούν ευθέως από τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά να βρουν χρήματα για να πληρώσουν τα δάνειά τους. Αγαπητοί φίλοι,
Πριν από την οικονομική κρίση, χιλιάδες επιχειρήσεις σε όλη την Ελλάδα δανείστηκαν από τις τράπεζες χρήµατα, έχοντας στο μυαλό να υλοποιήσουν κάποια σχέδια για την επιχείρησή τους. Συνήφθησαν, τότε, συµβάσεις που βασίζονταν στην βασική λεγόμενη «ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΑΜΟΙΒΑΙΟΥ ΟΦΕΛΟΥΣ».

Μοιραστείτε:

Υπερβάλλοντας ζήλος: Μια συμπεριφορά που δεν γνωρίζει εποχή ή καλύτερα αποτελεί διαχρονική στάση  και κατά το πλείστον αρνητική, ανθρώπων κυρίως που ασκούν εξουσία πάνω σε άλλους. Με απλά λόγια η συμπεριφορά που υπερβαίνει ό,τι θεωρείται κανονικό, μέσα από την έντονη προθυμία  και τη ζέση εκείνου  που αναλαβαίνει  να εκτελέσει έμπρακτα μια  δραστηριότητα.

Διαχρονική στάση τον χαρακτηρίσαμε, αφού ποτέ δεν έλειψε από τη ζωή του ανθρώπου και ειδικά όταν εκείνος που πράττει με τέτοιον τρόπο, μπορεί μεν να ζει μέσα σε μια κοινωνία, να είναι μέλος της, αλλά η τάξη που υπηρετεί, ο εγωισμός,  η εθελοτυφλία, έλλειψη κριτικής σκέψης, η αλαζονεία της εξουσίας που πιθανά ασκεί, η κολακεία των επιτήδειων, δεν τον αφήνουν να δει πέρα από τη μύτη του, πέρα από το δικό του κόσμο. Γι’ αυτό και μέσα από το υπέροχο έργο «Οι Άθλιοι» του Β. Ουγκώ βλέπουμε ένα από τα τρανά παραδείγματα υπερβάλλοντος ζήλου των ανθρώπων της εξουσίας, οι οποίοι τιμωρούν με πέντε χρόνια φυλάκιση σε καταναγκαστικά έργα  και άλλα δεκατέσσερα όταν προσπάθησε να δραπετεύσει, το Γιάννη Αγιάννη. Το «έγκλημά» του, όπως  όλοι θα θυμάστε, ήταν πως όντας εξαθλιωμένος και πεινασμένος και προκειμένου να μην πεθάνει από πείνα, έσπασε μια βιτρίνα ψωμάδικου και πήρε ένα καρβέλι ψωμί.